C’ èst por twè, Lîbèrté, qui Lîdje s’ a rècrèsté
Het is voor jou, Vrijheid, Dat Luik het hoofd heeft geheven
Luik mag dan veel symbolen hebben (Li Torê, de marionet Tchantchès, het station Guillemins, enz.), het Perron overtreft ze allemaal! Het ontstond in de Middeleeuwen en werd vanaf toen het symbool van de vrijheden van de stad. De hertog van Bourgondië Karel de Stoute vergiste zich niet toen hij het in 1467 liet ontmantelen als signaal aan de Luikenaars dat ze zich moesten onderwerpen. Zijn terugkeer tien jaar later betekende het einde van de Bourgondische houdgreep op Luik en de terugkeer van de vrijheid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het in het stadswapen centraal staat. Het is op veel plaatsen zichtbaar en wordt soms vergezeld van de woorden “Lidjwès, fîr dî l’ èsse èt dèl mostrer”. Dit betekent “Luikenaar, fier om het te zijn en het te tonen” en versterkt, indien nodig, de symboliek van dit monument.
Het Perron werd, net als de fontein, aan het einde van de 17e eeuw door Jean Del Cour herbouwd. In de loop der eeuwen zijn verschillende delen vervangen en sommige, zoals de groep van de Drie Gratiën, kunnen in het Grand Curtius bewonderd worden.
In werkelijkheid verwijst de term Perron alleen naar het bovenste deel van het monument. Luik is niet de enige stad die er één heeft. Veel andere steden in het voormalige prinsdom Luik tonen nog steeds trots hun Perron, een symbool van hun vrijheden.