Pîs è Moûse, tièsse è l’ êr, sint-Pô tchante nos bèlès-êrs
Met zijn voeten in de Maas en zijn hoofd in de lucht zingt Sint-Paulus onze lievelingsliederen
In juli 2021 werd de regio Luik door verschrikkelijke overstromingen getroffen. Deze vormden een echt trauma voor de bewoners van de Vurige Stede. De laatste overstroming van dergelijke omvang vond immers in de winter van 1925-1926 plaats. In het verleden kreeg Luik regelmatig met de grillen van de rivier en zijn bijrivieren te maken. De kathedraal van Luik heeft hiervan verschillende sporen bewaard. Naast de hoofdingang herinnert een kleine gedenkplaat aan het niveau dat bereikt werd door “lès grantès-êwes” van 1925-1926 (letterlijk “het grote water”, de naam die deze overstromingen in het Waals kregen). Binnen in de kathedraal zijn op de rechterzuil, net binnen de ingang van de toren, andere inscripties gegraveerd die het waterpeil van 1571, 1643 en 1740 aangeven.
De St-Pauluskathedraal werd in de 10e eeuw opgericht en tussen de 13e en 16e eeuw volledig in gotische stijl herbouwd. De klokkentoren bleef echter tot 1810 onvoltooid. Kort daarvoor, na het concordaat van 1801, werd St-Paulus tot kathedraal verheven. Het was de opvolger van de kathedraal Notre-Dame-et-Saint-Lambert, waarvan de afbraak in 1793 door een vergadering van Luikse revolutionairen was goedgekeurd. De nieuwe kathedraal erfde veel van de bezittingen van de oude kathedraal, o.a. de reliekbuste van Sint-Lambertus (tentoongesteld in de Schatkamer van de kathedraal) en de beiaard.